Checklist Monitoringsplan

Bepaal de scope van uw gereglementeerde entiteit

Houd hierbij rekening met de bepalingen uit hoofdstuk 2 van het ETS-2 Guidance Document (pagina 9-11).

De deelnamecriteria vindt u hier.

Let op! Er is geen drempelwaarde voor deelname aan ETS-2. Ook als u alleen brandstoffen op basis van biomassa levert, moet u een ETS-2 vergunning aanvragen. U moet namelijk aantonen dat de geleverde biomassa-brandstoffen voldoen aan de REDII duurzaamheidscriteria. Voeg een schematisch overzicht toe in uw MP monitoringsplan of referentiedocument met de volgende informatie: Brandstoffen Distributiemethoden Waar de uitslag tot verbruik plaatsvindt Indien van toepassing: meters Zie ook tabblad A, sectie 2.

Bepaal de categorie van uw gereglementeerde entiteit

Houd hierbij rekening met paragraaf 6.3.1 van het ETS-2 Guidance Document, pagina 58 en MRV Art. 75 Sexies. De categorie wordt bepaald op basis van een conservatieve schatting van uw jaarlijkse broeikasgasemissies.

Deze schatting kunt u gebruiken om tabblad A, sectie 3 t/m 5 in het EHP2 in te vullen. Een conservatieve schatting maakt u bijvoorbeeld door naar uw administratie van de afgelopen 5 jaar te kijken en het jaar te nemen waarin de geleverde brandstoffen de grootste hoeveelheid fossiele CO2 uitstootten. Gebruik hiervoor de rekentool van de NEa. Een conservatieve schatting is een voorzichtige schatting van de emissies. Dit betekent dat de schatting bewust hoger wordt ingeschat binnen het mogelijke bereik van emissies. Dit voorkomt dat u over de grens van de jaarlijkse emissies van uw categorie gaat, waardoor u uw MP moet aanpassen.

De schatting moet voldoen aan de volgende eisen:

• Exclusief biomassa, als deze voldoet aan de RED II duurzaamheidscriteria (Biomassa binnen ETS-2 | Nederlandse Emissieautoriteit).
  Let op! U moet het gehele volume opgeven, inclusief het biodeel. In de formule vult u later het fossiele deel in (een getal tussen 0 en 1). Het biodeel (biomassa die voldoet aan de REDII duurzaamheidscriteria) wordt dan automatisch berekend door de tool en telt niet mee (emissiefactor 0).
• Inclusief uitslag tot verbruik voor eindverbruik buiten de scope van ETS-2.

Er zijn drie categorieën:

1. Categorie B: jaarlijkse emissies >50.000 tCO2e
   - Standaard/hoogste nauwkeurigheidseisen
2. Categorie A: jaarlijkse emissies ≤50.000 tCO2e
   - Lichtere/vereenvoudigde nauwkeurigheidseisen
3. Gereglementeerde entiteit met geringe emissies: <1.000 tCO2e
   - Nog lichtere nauwkeurigheidseisen

Let op! Voeg het Excel-document als bewijs toe bij uw vergunningsaanvraag, als extra bijlage of als screenshot in het referentiedocument. Deze rekentool mag alleen worden gebruikt voor stap 2, omdat het een conservatieve schatting maakt. De tool is niet geschikt als basis voor het verder invullen van het MP. Als de conservatieve schatting afwijkt van de uitkomst van de tool, onderbouw dit dan in tabblad A, sectie 5.

Maak een lijst van alle brandstofstromen

Houd hierbij rekening met de definities uit paragraaf 4.2 van het ETS-2 Guidance Document, pagina 22. Doe een conservatieve schatting van de emissies van elke brandstofstroom (zie punt 2 hieronder) en categoriseer deze in: groot en de-minimis (opgeteld <1.000 ton CO2/jaar). Met behulp van stap 3 kunt u tabblad A sectie 6 t/m 8 in het EHP2 invullen.

In principe moeten de volgende stappen gevolgd worden:

1. Differentiatie moet plaatsvinden naar:
a. Soort brandstof (diesel, benzine, aardgas, etc.): In beginsel uitsplitsen.

Uitzonderingen Aardgas mag u niet uitsplitsen naar fossiel en groen gas, omdat zero rating alleen met GVO’s mag worden aangetoond. U kunt echter wel een aparte brandstofstroom biogas hebben. In dat geval gaat het om een apart geproduceerde stroom biogas die gescheiden van het aardgasnetwerk wordt gedistribueerd. Dit is een aparte brandstofstroom die buiten scope van ETS2 valt, want biogas is geen ETS2-gereglementeerde brandstof. Voor vloeibare brandstoffen geldt dat blends niet worden opgeknipt, maar samen met de fossiele brandstofstroom gerapporteerd worden (zie stap 5 fossiele fractie). Voor vaste stromen is verder uitsplitsen (bv. naar verschillende kwaliteiten steenkool) niet verplicht, omdat analyse hier al verplicht is (alleen grote brandstofstromen).

b.    Leveringsmethode (pijplijn, vrachtwagen, etc.): In beginsel uitsplitsen, tenzij het daardoor onnauwkeuriger wordt. Het gaat om de methode, niet om individuele gevallen (bv. ‘schepen’, ‘wegvervoer’, etc.). Er hoeft dus geen individueel schip of vrachtwagen opgenomen te worden.
c.    Type afnemer(s) (direct naar eindgebruiker, fuel station, fuel trader): In beginsel uitsplitsen, tenzij dit geen meerwaarde heeft voor de monitoring. 
d.    Methode om de scopefactor te bepalen: In beginsel uitsplitsen, tenzij de monitoringsmethodiek zonder uitsplitsing minimaal even transparant en verifieerbaar is als wanneer er wel uitgesplitst zou worden.
e.    CRF categorie eindverbruik (indien van toepassing): In beginsel eist de NEa dit niet. 

Uitzonderingen Uitzonderingen hierop alleen als het leidt tot nauwkeuriger monitoring, meer transparantie en/of betere verifieerbaarheid. Als er zowel aan ETS-1 als aan ETS-2 sectoren wordt geleverd, moet er wel onderscheid worden gemaakt. Consumerende partijen die allemaal onder OF ETS-1 OF ETS-2 vallen hoeven niet te worden opgesplitst. Het is wel verplicht om onderscheid te maken tussen ETS-1 en andere partijen buiten scope, omdat de tier van de scope factor zal verschillen.

2. Bepaal de emissies van elke brandstofstroom:
De emissies van de brandstofstromen schat u conservatief exclusief emissies van duurzame biomassa (Biomassa binnen ETS-2 | Nederlandse Emissieautoriteit) en inclusief uitslag tot verbruik naar eindverbruik buiten de ETS-2 scope.

3. Lijst brandstofstromen:
Vervolgens moet u een lijst opstellen van alle brandstofstromen.

4. Brandstofstromen selecteren
U kan vervolgens brandstofstromen selecteren die u wil classificeren als “de-minimis” brandstofstromen, zodat hierop, indien relevant, minder strenge monitoringeisen kunnen worden toegepast (zie de tabel in stap 4). Hiertoe moet aan de onderstaande drempelwaarden worden voldaan.
a.    U mag als de-minimis brandstofstromen selecteren: brandstofstromen die opgeteld een emissie hebben van <1.000 fossiele tCO2e per jaar. Alle andere brandstofstromen worden geclassificeerd als grote brandstofstromen.

Voorbeeld (Aardgas) Identificeer brandstofstromen Eindverbruik binnen scope ETS-2 Eindverbruik buiten scope ETS-2 OF Eindverbruik binnen scope ETS-2 Eindverbruik buiten scope ETS-2, directe levering Eindverbruik buiten scope ETS-2, via tussenhandel Categoriseer brandstofstromen Brandstofstroom 1: 6.000 tCO2/jaar: groot (voor deze brandstofstroom geldt dat aan de hoogste tier moet worden voldaan; uitzonderingen van tiervereisten zijn mogelijk (zie stap 4)). Brandstofstroom 2: 437 tCO2/jaar: de-minimis (conservatieve schatting, behalve als tier 1 of hoger haalbaar is zonder extra kosten / inspanning).

Voorbeeld (Vloeibare brandstoffen) Identificeer brandstofstromen Diesel – via truck, directe levering Diesel – via truck, via tussenhandelaren Diesel – via schip, direct naar eindverbruik buiten scope ETS-2 Categoriseer brandstofstromen Brandstofstroom 1: 7.300 tCO2/jaar: groot (voor deze brandstofstroom geldt dat aan de hoogste tier moet worden voldaan; uitzonderingen van tiervereisten zijn mogelijk (zie stap 4)). Brandstofstroom 2: 353 tCO2/jaar: de-minimis (conservatieve schatting, behalve als tier 1 of hoger haalbaar is zonder extra kosten / inspanning). Brandstofstroom 3: 101 tCO2/jaar: de-minimis (conservatieve schatting, behalve als tier 1 of hoger haalbaar is zonder extra kosten / inspanning).

Overzicht van de tiers

De tier vereisten worden automatisch geïdentificeerd in het EHP2 bij het invullen van het monitoringsplan in tabblad C. U hoeft deze dus niet zelf te identificeren. De tabel hieronder geeft een overzicht van de tiers.

Gereglementeerde entiteit categorie	Brandstofstroom categorie	Scope factor	Hoeveelheid brandstof en berekeningsfactoren	Berekeningsfactoren voor commerciële standaard brandstoffen en brandstoffen met gelijkwaardige eigenschappen
Categorie B (> 50.000 tCO2)	Groot	Hoogste tier	Hoogste tier	Tier 2a/2b (Annex V) (MRV)
	De-minimis		Conservatieve schatting (Behalve als tier 1 of hoger haalbaar is zonder extra kosten/inspanning)
Categorie A (< 50.000 tCO2)	Groot		Tiers vastgelegd in Annex V van de MRV (MRV)
	De-minimis		Conservatieve schatting (Behalve als tier 1 of hoger haalbaar is zonder extra kosten/inspanning)
Categorie met lage emissies (< 1.000 tCO2)	Groot		Tier 1
	De-minimis		Conservatieve schatting (Behalve als tier 1 of hoger haalbaar is zonder extra kosten/inspanning)

Let op! Als u voor een de-minimis brandstofstroom  “zonder extra inspanningen” (d.w.z. zonder noemenswaardige kosten) tier 1 of hoger kunt toepassen, dan moet u dat doen.

Uitzonderingen Als toepassing van de tier aantoonbaar leidt tot onredelijke kosten of technisch niet haalbaar is, dan mag een lagere tier worden toegepast (Technische onhaalbaarheid en onredelijke kosten | Nederlandse Emissieautoriteit).

Stap 5 van het NEa stappenplan geeft aanvullende uitleg op de stappen 5 en 6 van het stappenplan in sectie 6.1. van het guidance document. Daarnaast vindt u hier voorbeelden die u kunt toepassen in de praktijk. Met behulp van stap 5 kunt u onderdelen van de tabbladen B sectie 1 tot 4 en tabblad C in het EHP2 invullen.
 

Berekenen CO2 emissies

De jaarlijkse CO2 emissies (ton/jaar) worden berekend met de volgende formule:

Formule Jaarlijkse CO2 emissies (ton/jaar) = de uitgeslagen hoeveelheid (in ton, (N)m3, L15 of GWh) X de conversiefactor (GJ/m3 of GJ/ton) X de scopefactor (%) X de (voorlopige) emissiefactor (ton CO2/GJ) X de fossiele fractie (%).

Per brandstofstroom legt u voor elke variabele het volgende vast:

• Gegevensbron

Beschrijving van de berekeningsmethode. Dit is inclusief een beschrijving van het type data die de gereglementeerde entiteit gebruikt. Let op dat hier alle factoren worden genoemd en de eenheden kloppen. In de beschrijving mag u verwijzen naar andere onderdelen van het monitoringsplan (MP) en uit de beschrijving moet blijken dat er geen sprake is van dubbeltelling of hiaten. Het is daarnaast aan te raden om de formule voor de bepaling van de totale CO2-emissies hier op te nemen. 

Voorbeeld In het geval van aardgasleveranciers beschrijft u hier welk type allocatie- en reconciliatie data u gaat gebruiken voor het bepalen van uw emissies en voor de balanstabel in het emissieverslag (EV), zie ook kopje 5.1.1. aardgas.

• Opsomming van de meetinstrumenten in eigen beheer (indien van toepassing). Beschrijf hier het type meetinstrument en codering in de schematische weergave, locatie binnen de installatie en uniek ID, meetbereik en de eenheid waarin wordt gemeten, specifieke onzekerheid en het gebruikelijke meetbereik.

Let op! Er moet consistentie zijn in de onzekerheden die hier genoemd worden en in de onzekerheden die in het Referentiedocument worden genoemd bij de onderbouwing van de Meetonzekerheden. En ook consistentie in de opgave van dit veld met de schematische weergave in het referentiedocument. In principe zal elk instrument dat is genoemd in deze tabel moeten zijn opgenomen in de schematische weergave, en het moet evident zijn (door de coderingen) welke instrument in het schema het betreft.

Vereenvoudiging Voor meetinstrumenten die worden gebruikt voor hoeveelheidsbepaling van de-minimis fuel streams hoeft het meetbereik niet te worden opgegeven als een ‘geen tier’-benadering wordt gevolgd

• Het vereiste en behaald nauwkeurigheidsniveau (tier). In het Emissiehandelsportaal worden deze automatisch bepaald op basis van de ingevulde gegevens.

Vereenvoudiging(en) Rapporteert u op basis van de gegevens die ook worden gebruikt voor de accijns of energie- of kolenbelasting en is nationale metrologische controle van toepassing dan is het niet verplicht om over de meetinstrumenten, die in beheer zijn van de trading partner (netbeheerder), te specificeren. Zie hiervoor ook het kopje 5.1.1.

5.1. Meetmethode - activiteitsgegevens

Uitgeslagen hoeveelheid brandstof

De uitgeslagen hoeveelheid brandstof kan worden bepaald op basis van gegevens die worden gebruikt voor accijns, energie- of kolenbelasting en waarop nationale metrologische controle van toepassing is. Meetinstrumenten die voldoen aan deze twee voorwaarden zijn altijd onderhevig aan nationale metrologische controle. Met andere woorden metrologische controle is altijd van toepassing als de meetinstrumenten gebruikt worden voor handelstransacties. Deze gegevens voldoen aan de meetmethoden in lijn met de eisen voor energie- of kolenbelasting of accijnsaangifte. Deze methode voldoet aan de hoogste tier: tier 4.

De vereiste tier wordt automatisch opgegeven voor de activiteitsgegevens weergegeven o.b.v. de eerdere invoer in tabblad A en B. Voor kleine emittenten worden de tiers getoond die gelden voor klasse-A-brandstofleveranciers, dus niet standaard tier 1. Zie ook par 6.2 van het guidance document en het tieroverzicht in stap 4.

Voorbeeld - Aardgas Balanstabel uitgeslagen hoeveelheden (allocatie en reconciliatie data) Voor aardgas geldt dat u de gerapporteerde hoeveelheden kan baseren op de allocatiegegevens (allocatie data V3 of V4). Welke type data de gereglementeerde entiteit gebruikt, neemt u ook op in de beschrijving van de methode die wordt toegepast voor het monitoren van CO2-emissies: in sectie 1 op tabblad B in het MP. Deze gerapporteerde hoeveelheid over jaar X mag u nog eenmalig corrigeren in de rapportage in het daaropvolgende jaar. De over- of onderschatting wordt dan in vermindering gebracht/opgeteld voor de emissies van het jaar x+1. Dit doet u op basis van de op dat moment beschikbare reconciliatie data. Meer uitleg en een voorbeeld vindt u op blz. 28 van het Guidance document en in de uitleg in stap 6.1 risicobeoordeling en beheersing.

Vereenvoudiging(en) Voor kleine emittenten (1000 tCO2/jaar) en voor de-minimis brandstofstromen (< 1000 t CO2/jaar): de hoeveelheden kunnen worden gebaseerd op facturen en voorraadschatting. Voor entiteiten met geringe emissies en voor de-minimis stromen is geen tier en geen onzekerheidsonderbouwing en monsternemingsplan vereist. Indien er wel wordt gekozen om gebruik te maken van een bepalingsmethode waarmee een tier wordt gehaald en dit wordt conform de vereisten onderbouwd, moet dit worden opgegeven i.p.v., 'Geen tier'. Daarnaast geldt voor entiteiten die gebruikmaken van de meetmethoden en gegevens overeenkomstig de accijns en/of energie- of kolenbelasting en de meetinstrumenten in beheer zijn van de trading partner dat zij geen onzekerheidsonderbouwing hoeven aan te leveren. Verder geldt dat als er gebruik wordt gemaakt van accijnsgegevens of belastingaangiftegegevens, mag worden aangenomen dat wordt voldaan aan de hoogste tier. In dat geval moet tier 4 worden ingevuld en bij behaalde onzekerheid de maximale onzekerheid van die tier (meestal 1,5%) worden ingevuld.

Uitzondering(en): In het geval van technische onhaalbaarheid en/of onredelijke kosten mag u gebruik maken van een methode met een lagere tier. Hoe u dit kan bepalen en onderbouwen kunt u terugvinden in het guidance document sectie 6.4. Op de NEa website kunt u lezen hoe u kunt bepalen of er sprake is van onredelijke kosten. Daarnaast vindt u hier ook een tool die u kan helpen in de berekening of er sprake is van onredelijke kosten. De onderbouwing moet u aanleveren aan de NEa.

5.2. Berekeningsfactoren

Voor het berekenen van de jaarlijkse emissies zijn naast de uitgeslagen hoeveelheid drie berekeningsfactoren nodig: de conversiefactor, emissiefactor en de fossiele fractie. Op de webpagina over het monitoringsplan vindt u aanvullende informatie over de verschillende factoren.

De vereiste tier voor deze berekeningsfactoren wordt automatisch weergegeven o.b.v. de eerdere invoer in tabblad A en B in het EHP2. Voor kleine emittenten worden de tiers getoond die gelden voor klasse-A-brandstofleveranciers, dus niet standaard tier 1. Zie ook par 6.2 van de guidance en het tier overzicht in stap 4.

Vereenvoudiging Voor categorie-A-entiteiten en voor commerciële standaard brandstoffen geldt dat nationale standaardwaarden gebruikt mogen worden. De nationale standaardwaarden vindt u op onze website. Indien u gebruikt maakt van standaardwaarden voor het bepalen van uw berekeningsfactoren, moet ofwel de vaste waarde worden opgenomen (waarden uit het IPCC, bijlage VI van de MRV etc) of moet de dynamische bron voor de jaarlijks variërende standaardwaarden worden vastgelegd (Bijvoorbeeld NIR waarden, NEa website).

Uitzondering(en): In het geval van technische onhaalbaarheid en/of onredelijke kosten mag u gebruik maken van een methode met een lagere tier. Hoe u dit kan bepalen en onderbouwen kunt u terugvinden in het guidance document sectie 6.4. Op de NEa website kunt u lezen hoe u kunt bepalen of er sprake is van onredelijke kosten. Daarnaast vindt u hier ook een tool die u kan helpen in de berekening of er sprake is van onredelijke kosten. De onderbouwing moet u aanleveren aan de NEa.

5.2.1. Conversiefactor

Met behulp van de conversiefactor berekent u de energie-inhoud van de uitgeslagen hoeveelheden in TJ/GJ of in TJ/Nm3.

Aardgas

Voor de brandstofstroom aardgas kunt u voor de conversiefactor gebruikmaken van de standaard calorische onderwaarde van Groninger aardgas (31,65 MJ/Nm3) en eventueel een omrekenfactor. Deze methode voldoet aan de hoogste tier voor het bepalen van de conversiefactor: tier 3.

Vloeibare brandstoffen en blends

Voor de omrekening van L naar ton of TJ kunnen alle type entiteiten die commerciële brandstoffen (CSB) leveren gebruik maken van de nationale waarden voor de dichtheid (omrekening liter naar ton) en calorische onderwaarde (omrekening ton naar TJ) uit de NIR lijst. De nationale waarden voor de dichtheid worden nog toegevoegd aan de NIR lijst. Dit geldt zowel voor de categorie A als categorie B entiteiten. Deze methode voldoet aan: tier 2a. Voor grote brandstofstromen geldt dat voor alle andere typen brandstoffen (niet CSB) de methode aan de hoogste tier moet voldoen: tier 3. Zie hiervoor ook het tieroverzicht onder stap 4. Zie de webpagina over biomassa in ETS-2 voor meer uitleg over hoe u de conversiefactor voor blends kan bepalen.

Kolen

Categorie A entiteiten (<50 kton CO2/jaar) kunnen gebruik maken van de calorische onderwaarde uit de brandstoffenlijst van het RVO/NIR lijst en eventueel een omrekenfactor. Deze methode voldoet aan tier 2a.

Categorie B entiteiten (>50 kton CO2/jaar) moeten voor het bepalen van de conversiefactor voldoen aan de hoogste tier: tier 3. De conversiefactor zal via monstername en analyse bepaald moeten worden, tenzij er sprake is van onredelijke kosten of technische onhaalbaarheid, zie hierboven.

Uitzondering(en) In het geval van technische onhaalbaarheid en/of onredelijke kosten mag u gebruik maken van een methode met een lagere tier. Hoe u dit kan bepalen en onderbouwen kunt u terugvinden in het guidance document sectie 6.4. Op de NEa website kunt u lezen hoe u kunt bepalen of er sprake is van onredelijke kosten. Daarnaast vindt u hier ook een tool die u kan helpen in de berekening of er sprake is van onredelijke kosten. De onderbouwing moet u aanleveren aan de NEa.

5.2.2. (Voorlopige) emissiefactor

Met behulp van de voorlopige emissiefactor berekent u uw CO2 emissies.

Aardgas

Voor de brandstofstroom aardgas kunt u voor de voorlopige emissiefactor gebruik maken van de jaarlijks gepubliceerde emissiefactor aardgas. De emissiefactor aardgas wordt jaarlijks bepaald door RVO en gepubliceerd op de website van de NEa. Deze methode voldoet aan de hoogste tier: tier 3.

Vloeibare brandstoffen en blends

Alle type entiteiten die commerciële brandstoffen (CSB) leveren kunnen voor de (voorlopige) emissiefactor gebruik maken van de nationale waarden uit de NIR lijst. Omdat de nieuwe NIR lijst pas vanaf december beschikbaar zal zijn vindt u hier een voorlopige lijst met de commerciële standaardbrandstoffen in ETS-2. Dit geldt zowel voor de categorie A als categorie B entiteiten. Deze methode voldoet aan: tier 2a. Voor major brandstofstromen geldt dat voor alle andere typen (niet CSB) brandstoffen de methode aan de hoogste tier moet voldoen: tier 3. Zie hiervoor ook het tieroverzicht onder stap 4. Zie de webpagina over biomassa in ETS-2 voor meer uitleg over hoe u de emissiefactor voor blends kan bepalen.

Kolen

Categorie A entiteiten (<50 kton CO2/jaar) kunnen gebruik maken van de (voorlopige) emissiefactor uit de brandstoffenlijst van het RVO/NIR lijst. Deze methode voldoet aan tier 2a.

Categorie B entiteiten (>50 kton CO2/jaar) moeten voor het bepalen van de emissiefactor voldoen aan de hoogste tier: tier 3. De emissiefactor zal via monstername en analyse bepaald moeten worden, tenzij er sprake is van onredelijke kosten of technische onhaalbaarheid, zie hierboven.

5.2.3. Fossiele fractie

Hoe u de fossiele fractie kunt bepalen en aantonen kunt vinden op de volgende webpagina. De procedure voor het borgen van de duurzaamheid en de procedure voor analyses (tier 3a) en/of voor het voeren van een massabalans (tier 3b) moeten worden beschreven in het MP, zie stap 6.4.

5.3. Scope factor

De scope factor is een getal die aangeeft welk percentage van de uitgeslagen hoeveelheid onder de scope van het ETS-2 valt:

• Scopefactor 0: eindgebruiker valt niet binnen de ETS-2 scope (ETS-1 installaties/zeevaart/luchtvaart, visserij en glastuinbouw)
• Scopefactor 1: valt volledig onder het ETS-2
• Scopefactor tussen 0 en 1: de levering van de brandstof valt gedeeltelijk onder ETS-2

De vereiste tier is een automatische opgave van de vereiste tier voor de scopefactor weergegeven o.b.v. de eerdere invoer in tabblad A en B. Voor kleine emittenten worden de tiers getoond die gelden voor klasse-A-brandstofleveranciers, dus niet standaard tier 1.

In principe geldt dat aan de hoogste tier moet worden voldaan. U kunt voor het bepalen van uw scopefactor bijvoorbeeld gebruik maken van geverifieerde ETS-1 rapportages (tier 3). Een compleet overzicht van de tiers en methoden voor het bepalen van de scopefactor vindt u in sectie 5.4.2 van het Guidance Document en in Art. 75i van de MRV.

Uitzondering(en): In het geval van technische onhaalbaarheid en/of onredelijke kosten mag u gebruik maken van een methode met een lagere tier. Hoe u dit kan bepalen en onderbouwen kunt u terugvinden in het guidance document sectie 6.4. Op de NEa website kunt u lezen hoe u kunt bepalen of er sprake is van onredelijke kosten. Daarnaast vindt u hier ook een tool die u kan helpen in de berekening of er sprake is van onredelijke kosten. De onderbouwing moet u aanleveren aan de NEa.

Toepassingsbereik ETS-2

Via de invoering van de opt-in vallen alle brandstoffen onder het ETS-2, met uitzondering van: ETS-1 bedrijven en de sectoren visserij, glastuinbouw en defensie (Nationale, bilaterale en multilaterale operaties). Wanneer u levert aan een- of meerdere van deze sectoren, zal u een onderscheid moeten maken in de leveringen binnen- en buiten de ETS-2 scope. Afnemende partijen die onder ETS-2 vallen hoeven niet verder te worden opgesplitst. De leveringen aan ETS1 (zee-, luchtvaart en installaties) hoeft ook niet verder te worden opgesplitst, het is dus bijvoorbeeld niet nodig om elke individuele ETS1-installatie op te geven. Het is wel verplicht om onderscheid te maken tussen ETS1 en andere partijen buiten scope (visserij, glastuinbouw), omdat de tier van de scope factor zal verschillen. Op de webpagina over de ETS-2 deelnamecriteria vindt u uitleg over de sectoren die niet onder de opt-in zijn meegenomen en hoe hierover moet rapporteren.

Uitzondering Uitzonderingen mogelijk als de monitoringsmethodiek zonder uitsplitsing minimaal even transparant en verifieerbaar is als wanneer er wel uitgesplitst zou worden. Dit moet wel onderbouwd worden. De onderbouwing wordt beoordeeld door de NEa.

Leveringen aan ETS-1

Brandstofleveringen aan ETS-1 bedrijven (lucht- en zeevaart en de stationaire installaties (industrie en elektriciteitscentrales)) zijn uitgesloten van het ETS-2 om dubbeltelling te voorkomen. Leveringen aan ETS-1 moeten echter in ETS-2 wel gerapporteerd worden, zie hiervoor sectie 5.4.3 van het GD. In de volgende lijst vindt u een overzicht van de stationaire ETS-1 bedrijven. Voor de leveringen aan ETS-1 bedrijven geldt dat u voor de bepaling van de scopefactor het geverifieerde ETS-1 emissieverslag als methode kunt gebruiken. In de praktijk betekent dit, dat u contact opneemt de betreffende installatie(s) en afspraken maakt om het geverifieerde emissieverslag voor ETS-1 tijdig te ontvangen. Deze methode voldoet aan de hoogste tier voor het bepalen van de scope factor: Tier 3. Een meer gedetailleerde beschrijving van de regels kan worden gevonden in Art 75v en bijlagen Xa en Xb van de MRV. Het EHP2 zal worden gekoppeld met het EHP1 (Emissiehandelsportaal voor ETS-1), zodat deze informatie tussen de brandstofleverancier en het ETS-1 bedrijf kan worden uitgewisseld. Dit houdt in dat de ETS-1 bedrijven de vergunningnummers en namen van brandstofstromen van de brandstofleveranciers kunnen inzien.

In het geval u niet weet of u aan ETS-1 bedrijven levert, maakt u gebruik van een scope factor van 1 (alle leveringen vallen onder ETS-2).

5.4. Nultellende brandstoffen en biomassa eisen

Brandstoffen op basis van biomassa kunnen worden gerapporteerd met een emissiefactor van 0 indien kan worden aangetoond dat deze voldoet aan de duurzaamheidscriteria van de RED-II én het biogene gehalte kan worden aangetoond. De duurzaamheid kunt u aantonen met PoS (Proof of Sustainability, bewijs van duurzaamheid) of groen gas certificaten. Op de webpagina over biomassa in ETS-2 vindt u meer informatie over het vaststellen van het biogene gehalte van vloeibare brandstoffen (blends). Op deze webpagina staat ook meer uitleg met betrekking tot het claimen van 0-emissies.

Biogas – groen gas

Het aantonen van de duurzaamheidscriteria van biogas geldt alleen voor installaties met een totaal opgesteld vermogen van >2 MW. Het aantonen van groen gas (biogas) gaat via groen gas certificaten. Op deze certificaten zal ook aangetoond moeten worden dat deze voldoen aan de RED-II duurzaamheidscriteria. De NEa komt t.z.t. met meer informatie hoe en waar u de groen gas certificaten kunt verhandelen en inzetten voor het ETS-2.

RCF’s en RFNBO’s

Indien RCF’s en RFNBO’s vallen ook onder de scope van het ETS-2. De regelgeving voor de inzet van RCF’s en RFNBO’s is nog in ontwikkeling, maar zal kunnen worden gerapporteerd met een emissiefactor van 0, indien kan worden aangetoond dat deze voldoen aan de duurzaamheidscriteria van de RED-II.

Vaste biomassa en waterstof

Vaste biomassa en waterstof zijn uitgesloten van het ETS-2. Deze brandstoffen zijn geen brandstofstroom in uw monitoringsplan.

Stap 6 van het NEa stappenplan geeft aanvullende informatie op de stappen 7 t/m 11 van het stappenplan in sectie 6.1. van het guidance document en voorbeelden die u kunt toepassen in de praktijk. Met behulp van stap 6 kunt u onderdelen van de tabbladen B vanaf sectie 4, tabblad D en de bijlagen in het EHP2 invullen.

Toelichting procedures

De monitoring methodologie moet worden voorzien van geschreven procedures die de risicobeoordeling, risicobeheersing en dataflow-activiteiten beschrijven. In het monitoringsplan neemt u niet de procedures zelf op, maar een beschrijving van de procedures. U kunt hiervoor naar waarschijnlijkheid voor een groot deel gebruik maken van reeds bestaande procedures. Als u in uw MP verwijst naar een procedure, verwacht de NEa ook van u dat u deze procedure in de praktijk toepast. In bijlage I(4) van de MRV en in tabel 8 en 9 van het GD vindt u voorbeelden en de minimale inhoud die de geschreven procedures moeten bevatten.

Toelichting referentiedocument en bijlagen

Het referentiedocument en bijlage(n) zijn aanvullende documentatie bij het monitoringsplan. Het referentiedocument is een verplicht document dat onderdeel vormt van het monitoringsplan. In uw monitoringsplan kunt u, daar waar nodig, verwijzen naar de aanvullende informatie in het referentiedocument. In het referentiedocument moet u opnemen:

• Schematische weergave, zie kopje schematische weergave
• De resultaten van de risicoanalyse (indien van toepassing)
• Bewijs voor het voldoen aan de onzekerheidseisen voor de activiteitsgegevens en berekeningsfactoren (indien van toepassing)
• Onderbouwing van de gelijkwaardigheid van een niet-geaccrediteerd laboratorium (indien van toepassing)
• Bemonsteringsplan (indien van toepassing)
• Eventuele aanvullende informatie die niet in de tekstvelden van het EHP2 passen. Eventueel kunt u dit ook als aanvullende bijlage(n) aanleveren

Schematische weergave

De schematische weergave bevat minimaal de volgende informatie:

• Alle brandstofstromen (consistent met overige onderdelen van het MP)
• Alle distributiemiddelen per brandstofstroom
• Alle typen afnemers per brandstofstroom
• Alle meetinstrumenten die worden gebruikt (bij grote hoeveelheden meters: gegroepeerd)
• De meetinstrumenten die worden gebruikt voor aangifte voor accijns- en energiebelasting

Uit het schema moet eenduidig blijken hoe de verschillende elementen met elkaar zijn verbonden, voor zover dit relevant is voor de monitoring. Het schema moet leesbaar en begrijpelijk zijn.

Let op! Consistentie: het schema moet consistent zijn met de overige informatie in tabbladen A en B.

6.1. Risicobeoordeling en beheersing

Voor elke stap in de gegevensstroom beoordeelt u hoe groot het risico is op:

• Geen gegevens (data-gaps)
• Onjuiste gegevens
• Mogelijke oorzaken

Daarnaast inventariseert u voor elke stap welke maatregelen er worden genomen om deze risico’s te voorkomen (risicobeheersing). Hierbij kunt u denken aan bijvoorbeeld het toewijzen van verantwoordelijken en het borgen van kennis, periodieke herbeoordeling van het MP, data-flow activiteiten, kwaliteitsborging meters en IT, validatie van gegevens, documentbeheer en omgang met ontbrekende gegevens.

In het referentiedocument beschrijft u de resultaten van de risico-analyse: Hoe de risicoanalyse is uitgevoerd en welke beoordelingscriteria zijn gebruikt

• Een beschrijving van de meest relevante inherente risico’s en de daarbij behorende

controlemaatregelen.

• Een beschrijving van de relevante beheersingsisico’s en de daarbij behorende

maatregelen.

Vereenvoudiging Kleine emittenten (<1000 ton CO2/jaar) zijn niet verplicht om een risicoanalyse aan te leveren. De NEa kan deze echter wel nog op een later moment opvragen. Zorg er dus wel voor dat u de risicobeoordeling uitvoert, en beheersingsmaatregelen neemt en documenteert..

6.2. Procedure voor dataflow activiteiten en data-gaps

Dataflow activiteiten

In de procedure voor de dataflow activiteiten beschrijft u het volgende:
 

• De primaire gegevensbronnen
• Specifiek voor aardgas: welke type allocatie/reconciliatie data u gebruikt voor de initiële rapportage en de correctie in het daaropvolgende jaar in de balanstabel. Meer informatie vindt u onder het kopje uitgeslagen hoeveelheden.
• Alle stappen in de gegevensstroom van primaire gegevens tot jaarlijkse emissies
• Alle verwerkingsstappen
• Formules en gegevensaggregatie
• De elektronische systemen voor gegevensverwerking en –opslag, hoe werken deze samen, is er ook handmatige invoer van gegevens?
• Wijze van registreren van de output

Data-gaps

In de procedure voor de ontbrekende gegevens (data-gaps) beschrijft u de procedure voor de omgang met ontbrekende gegevens. Dit kan bijvoorbeeld zijn een methode voor schatting (algoritme, correlatie) of een methode voor een conservatieve schatting.

Als er meerdere procedures van toepassing zijn of meerdere afdelingen binnen het bedrijf betrokken zijn bij de dataflow: geef in het Referentiedocument in een flow-chart de

verschillende stappen en onderlinge verbanden weer.

6.2.1. Procedure beschrijving informatie uitslag tot verbruik in ETS-1

Om dubbeltelling te voorkomen moeten, indien van toepassing, de ETS-2 en ETS-1 entiteiten rapporteren over de volumes en type brandstoffen die zijn geleverd en gebruikt door ETS-1 entiteiten, voor zover deze informatie beschikbaar is. Zie hiervoor ook Art 75v en bijlagen Xa en Xb van de MRV.  De procedure voor het verkrijgen van deze informatie moet ook worden opgenomen in de dataflow procedure. Uit de procedure moet helder zijn welke informatie wordt uitgewisseld en hoe de lijst met exploitanten waar het bedrijf aan levert wordt bijgehouden. In paragraaf 5.4.3 van het ETS-2 Guidance document wordt een voorbeeld gegeven van hoe dit vormgegeven kan worden, bijvoorbeeld middels een overeenkomst (‘best practice’).

6.3. Procedures voor monitoren

6.3.1. Procedure voor het bijhouden van meetinstrumenten

Deze procedure is alleen van toepassing als de ETS-2 entiteit zelf de meetinstrumenten beheert. In de procedure moet het onderhoud en kalibratie van geïnstalleerde instrumenten, die worden gebruikt voor het bepalen van de hoeveelheid uitgeslagen brandstoffen, worden beschreven. Dit mag ook onderdeel zijn van het referentiedocument of het bemonsteringsplan.

6.3.2. Procedure voor het bemonsteringsplan voor de analyses

Indien van toepassing, moeten de ETS-2 entiteiten een samenvatting geven van het bemonsteringsplan voor het bepalen van berekeningsfactoren op basis van analyses (tier 3). Een hulpdocument staat hiervoor op de website van de NEa. Deze is geschreven voor ETS-1, maar kan als voorbeeld dienen. In het geval de gereglementeerde entiteit gebruik maakt van monstername en lab analyses moet er met het volgende rekening worden gehouden:

1. Bepaal welk laboratorium u gaat gebruiken. Als er geen geaccrediteerd laboratorium beschikbaar is of als het gebruik hiervan buitensporige kosten veroorzaakt, toon dan aan dat het gekozen laboratorium gelijkwaardig is aan een laboratorium met een EN ISO 17025-accreditatie (zie sectie 5.5.2 van het GD);
2. Selecteer de geschikte analysemethode en frequentie (en de bijbehorende norm). Zie voor het bepalen van de analyse frequentie de analyse frequentie tool op de website van de Europese Commissie onder het kopje documentatie – guidance and templates;
3. Maak een bemonsteringsplan, zie Guidance Document nr. 5 van de Europese Commissie voor verdere toelichting en Guidance document nr. 5a voor een voorbeeld bemonsteringsplan (voor referentie zie sectie 1.3 van het GD)

Vereenvoudiging Voor de-minimis fuel streams hoeven bedrijven in het geval van monsterneming geen monsternemingsplan aan te leveren. Belangrijk is dan wel dat de betreffende berekeningsfactoren niet als 'tier 3' worden opgegeven, maar als een lagere tier ('Geen tier' kan altijd).

6.4. Procedure beschrijving biomassa en biogas: duurzaamheidsborging en biomassafractie

Deze procedure is alleen van toepassing als een brandstofleverancier biogas wil gebruiken uit een (aard)gasnet. In dat geval kan een brandstofleverancier gebruik maken van een speciale aanpak voor de boekhouding van biogas. Paragraaf 5.6.5 van het ETS-2 Guidance document geeft meer informatie. De voorwaarden hiervoor zijn:

1. De hoeveelheid gebruikt biogas wordt bepaald aan de hand van aankoopgegevens

2. Er moet worden aangetoond dat er geen sprake is van dubbeltelling: dit kan worden gedaan door gebruik te maken van een ‘biogasregister’ of een vergelijkbare database die waarborgt dat er geen Garantie van Oorsprong aan andere gebruikers van het biogas worden verstrekt

3. De duurzaamheids- en broeikasgasreductiecriteria vastgelegd in de RED II worden nageleefd

Duurzaamheidsborging

Indien van toepassing, moeten de ETS-2 entiteiten in het MP beschrijven welke procedure wordt gebruikt:

• Om te beoordelen of biomassa brandstofstromen voldoen aan art. 38(5)
• Om de hoeveelheden biogas te bepalen op basis van GVO’s in overeenstemming met artikel 39(4); Sectie 5.6.5 van het GD geeft hier meer informatie over.

Bepalen van de biomassafractie

Indien de hoogste tier is vereist, moet de biomassafractie worden bepaald volgens artikel 39 (1) door analyses (tier 3a) of met behulp van de massabalans (tier 3b), zie ook sectie 5.2.3 en de webpagina over biomassa in ETS-2. Wanneer uw bedrijf tier 3a toepast, dan kunt u dit  beschrijven in de procedures onder “Beschrijving van de procedure voor analyses”, “Laboratoria en methoden gebruikt voor de analyses van berekeningsfactoren” en onder “bemonsteringsplan”. Wanneer uw bedrijf tier 3b toepast, dan kunt u de procedure toevoegen via “Toegevoegde procedures”.

Deze stap geldt alleen voor een reeds goedgekeurd MP.

Zorg ervoor dat u het MP actueel houdt, inclusief de bijbehorende documenten. Wanneer er iets wijzigt binnen het bedrijf moet dit ook mogelijk worden aangepast in het MP en worden gemeld aan de NEa via het EHP2. De wijziging kan dan gaan om:

• Een significante wijziging: dit kan bijvoorbeeld gaan om een wijziging die invloed heeft op de monitoringsmethodiek. Hiervoor moet de NEa goedkeuring geven. Pas na goedkeuring van de NEa mag u de wijziging doorvoeren. Wanneer u niet zeker bent of het om een significante wijziging gaat, legt u dit voor aan de Nederlandse Emissieautoriteit. Zie ook sectie 6.8.1. van het GD.
• Een niet significante wijziging: dit kan bijvoorbeeld gaan om een wijziging in een procedure. Hiervoor is geen goedkeuring nodig van de NEa.
• Tijdelijke afwijking: Dit kan bijvoorbeeld gaan om tier afwijkingen. Tijdelijke afwijkingen van het MP of emissiemetingen moet u ook melden aan de NEa. De NEa neemt hierop geen besluit.